پوشش ضد آب سیمان پلیمری که به عنوان پوشش ضد آب JS نیز شناخته می شود، یک ماده مایع آلی است که از امولسیون پلیمری مانند امولسیون پلی آکریلات، امولسیون کوپلیمر اتیلن-وینیل استات و مواد افزودنی مختلف و سیمان، ماسه کوارتز، کربنات کلسیم سبک و سنگین تشکیل شده است. نوعی پوشش ضد آب ساختمانی دو جزئی مبتنی بر آب که از پودر معدنی تشکیل شده است که از سایر پرکننده های معدنی و افزودنی های مختلف از طریق اختلاط و ترکیب معقول تشکیل شده است.
ویژگی های محصول پوشش ضد آب سیمان پلیمری:
- غیر سمی، بی ضرر، بدون آلودگی، ایمن برای استفاده، بدون هیچ آسیبی به محیط اطراف و پرسنل.
- می توان مستقیماً روی بسترهای مرطوب (بدون آب) یا خشک اعمال کرد.
- پوشش سخت و با استحکام بالا، با مقاومت عالی در برابر آب، مقاومت در برابر آب و هوا و دوام است و می تواند در برابر دمای بالای 140 درجه سانتیگراد مقاومت کند. این پوشش به ویژه برای عایق رطوبتی جاده ها و پل ها مناسب است و می تواند رنگدانه شود تا رنگ ایجاد کند. پوشش.
- می تواند به طور مستقیم بر روی ارتفاع، شیب و سطح بالا بدون جریان اعمال شود. ساخت و ساز ساده، عملیات آسان، دوره ساخت کوتاه، پوشش را می توان تحت شرایط دمای معمولی خشک کرد، که برای نگهداری راحت است.
- می توان آن را محکم به مواد پایه مختلف مانند سطح پایه و ملات سیمان چسباند. این یک ماده باندینگ ترمیم کننده ایده آل است. چسبندگی خوبی به انواع مصالح ساختمانی دارد و می تواند یک لایه ضد آب بدون درز، متراکم و پایدار الاستیک را تشکیل دهد. .
محدوده کاربرد پوشش ضد آب سیمان پلیمری:
در اجرای پوشش ضد آب سیمان پلیمری باید به چه نکاتی توجه کنم؟
- آب زیاد
به منظور بهبود نفوذپذیری پوشش به لایه پایه و چسبندگی به لایه پایه، اکثر سازندگان در دستورالعمل استفاده توصیه می کنند که پوشش را می توان با اضافه کردن آب بیشتر از مقدار مشخص شده در طول اولین برس رقیق کرد. کاربرد. بنابراین، بسیاری از مردم به اشتباه متوجه شده اند که پوشش ضد آب JS را می توان به دلخواه با آب اضافه کرد و این عمل است که نسبت فرمول پوشش ضد آب را از بین می برد. فرمول محصول پس از چندین آزمایش بهینه سازی شده است تا خواص مکانیکی و ساختار مواد را متعادل کند. - معیارهای پذیرش نامشخص
چه شاخص هایی می تواند کارگران ساختمانی را به استانداردسازی ساخت و ساز محدود کند و باعث شود که لایه ضد آب به اثر مورد انتظار برسد؟ تعداد پاس های ساخت و ساز؟ دوز در واحد سطح؟ تصور کنید پوشش ضد آب را چندین بار با آب رقیق کنید و به تعداد پاس های لازم برای ساخت و ساز رنگ کنید. لایه پایه ناهموار است و مقدار واحد سطح در طول ساخت تضمین شده است. اگرچه شرایط فوق همه الزامات را برآورده می کند، اما به دلیل شرایط واقعی متفاوت، اثر ضد آب و دوام نمی تواند به اثر مورد انتظار برسد. برخی مطالعات اشاره کرده اند که نفوذ ناپذیری پوشش ضد آب JS به وضوح به تغییر ضخامت مواد بستگی دارد و یک تغییر ناگهانی در محدوده ضخامت خاصی رخ می دهد. با افزایش ضخامت نمونه، استحکام کششی کاهش یافته و ازدیاد طول افزایش می یابد. بنابراین، در نظر گرفتن میانگین ضخامت لایه ضد آب به عنوان مبنای پذیرش پروژه عایق رطوبتی، نه تنها می تواند از تأثیر شرایط عینی جلوگیری کند، بلکه از خواص مکانیکی و اثر ضد آب لایه ضد آب نیز اطمینان حاصل می کند.
اگر لایه ضد آب خیلی نازک باشد، اثر ضد آب کلی را کاهش می دهد و دوام لایه ضد آب را کوتاه می کند. اگر خیلی ضخیم باشد به نوعی باعث ضایعات می شود. ضخامت اصلی پوشش ضد آب JS 1.5 ~ 2.0 میلی متر است و بخشی از نظارت بر طراحی و ساخت اغلب فقط به تعداد پاس های ساخت و ساز توجه می کند اما ضخامت نهایی پوشش را نادیده می گیرد. بنابراین، علاوه بر ایند
با استفاده از “چند پارچه و چند لایه” و مقدار مساحت واحد در طراحی و ساخت ضد آب، ضخامت مورد نیاز فیلم پوشش نیز باید مشخص شود و ضخامت متوسط به عنوان مبنای پذیرش پروژه ضد آب استفاده می شود.
- بدون قطعات کلیدی لاشه
جزئیات اتصالات مانند گوشه های یین و یانگ، ریشه های خط لوله و غیره به دلیل تمرکز تنش مستعد ترک خوردن هستند. معمولاً با تقویت لاشه می توان از وضعیت فوق جلوگیری کرد. تنظیم موقعیت لاشه بهبود یافته به طور مستقیم بر اثر استفاده تأثیر می گذارد. باید به این صورت باشد که هر چه لاشه به لایه پایه نزدیکتر باشد، اثر تنش پراکنده بیشتر می تواند حاصل شود. در واقع در بسیاری از پروژه ها موقعیت لاشه بدون هیچ مراقبتی به دلخواه تنظیم می شود. .
